yitiriyorum korkumu
kuşmuş, uçup gidiyor
an belirgin
ve dipsiz, kör, kara korkum
söndürüyorum ışıklarını
aynalarımın
kimseyi kimseye
kimseyi bana
beni kimseye
göstermesinler
ululanıyor gecelerim
güç, palazlanır bir er'dir
şimdinin gerdanı kırık
dönüşür herşey
başka bir şeye
yine de sevilir
ağaçların mola veren yeşili
renklerden seçilişi
kendi kendine elenir
değişir görülen görüldükçe
